Groen gras

In mijn eerste column voor Into Business heb ik meteen een kritische noot te kraken met de redactie. Het spijt mij dat ik zo met de deur in huis moet vallen. Het is het thema van dit nummer - ‘Grensverleggend ondernemen’- waar ik de tanden van mijn notenkraker in zet. Wat mij betreft is het thema een pleonasme. Weet u het nog van de middelbare school, wat een pleonasme is? Witte sneeuw en groen gras zijn bekende voorbeelden.

Ik ben van mening dat het verleggen van grenzen in het ondernemerschap ligt besloten. Ik doel dan niet alleen op containerbegrippen als ‘innovatie’ of ‘groei’. Nee, het gaat mij om het interne proces van de ondernemer, zoals het overwinnen van belemmerende overtuigingen. Stemmetjes in het hoofd die onzekerheid en twijfel zaaien en waarlangs mentaal gemanoeuvreerd moet worden.

Een mooi verhaal in dat kader vind ik ‘Voor de Wet’ van Franz Kafka. Met ‘de Wet’ wordt in dit geval het grote doel dat ieder mens heeft bedoeld. In het verhaal komt een man bij de poort die toegang geeft tot de Wet en hij treft daar een wachter. Deze wachter ziet er afschrikwekkend uit. De man wordt door de wachter gewaarschuwd dat na hem nog veel gevaarlijkere wachters hem de toegang zullen beletten. Jaren verstrijken, maar de man durft de wachter niet te passeren. Als het einde van zijn leven nadert, vraagt hij aan de wachter hoe het kan zijn dat iedereen de wet wil bereiken, maar dat niemand zich bij de poort heeft gemeld. De wachter antwoordt: “omdat deze poort alleen voor jou was bedoeld. Ik sluit nu de poort.”

Iedere ondernemer heeft zijn of haar eigen wachters te passeren en door zijn of haar eigen poorten te gaan op weg naar zijn of haar grote ondernemersdoel. Juist het ontdekken, verkennen en verleggen van eigen grenzen is wat ondernemen zo mooi en waardevol maakt. Bij wie zich dat beseft is het eigen gras altijd het groenst.

Juist het ontdekken, verkennen en verleggen van eigen grenzen is wat ondernemen zo mooi en waardevol maakt.