Bal over!
In mijn tienerjaren stond ik op de tennisbaan naast een succesvol ondernemer, inmiddels zeer succesvol ondernemer. “Bal over”, riep ik toen mijn bal zijn baan oprolde. Meerdere keren reageerde hij niet. Toen de speeltijd erop zat, liep ik naar hem toe om hem mijn bal te vragen die ik hem net in zijn tas zag stoppen. Hij reageerde bot en zei dat hij mijn bal niet had.
In het inmiddels aanzienlijk aantal columns dat ik in verschillende tijdschriften heb geschreven heb ik mijn liefde voor ondernemers herhaaldelijk niet onder stoelen of banken gestoken. Ondernemers denken in kansen, zijn bereid grote risico’s te nemen om die kansen werkelijkheid te laten worden, kansen die anderen vaak niet zien. En zij zorgen voor werkgelegenheid voor mensen die met minder ondernemerszin zijn uitgerust. Met een heilig geloof in de goede afloop springen ze in het diepe en creëren zij iets wat er voorheen nog niet was.
Die creativiteit wenden ondernemers ook aan als het om hun eigen belang gaat. Ook dan zijn zij bereid de grens van de mogelijkheden op te zoeken. Als voorbeeld noem ik het opzoeken van de grens tussen belastingontduiking en belastingontwijking. Zonder gezond egoïsme vaart geen mens wel en wellicht geldt dat voor ondernemers des te meer.
We leven echter in een periode van onze geschiedenis dat ook van ondernemers grote verantwoordelijkheid ten opzichte van het collectief wordt gevraagd. ESG-regelgeving is daarvan een duidelijk exponent. Ondernemers worden uitgedaagd na te denken over de impact die zij op de wereld, mens en milieu, hebben en vanaf 2025 worden zij verplicht daarover transparant te zijn naar investeerders en consumenten.
Die impact op de wereld brengt mij op IKIGAI. Een Japans concept bestaande uit vier vragen met als doel een optimaal vervuld leven. De vragen zijn:
- Wat doe ik graag?
2. Waar ben ik goed in?
3. Wat heeft de wereld nodig?
4. Waar willen mensen mij voor betalen?
Deze vragen laten zich slechts door ieder mens en iedere ondernemer individueel beantwoorden. Toch is op de derde vraag naar mijn mening voor ondernemers ook een universeel antwoord mogelijk. De wereld heeft ondernemers nodig die het ondernemersspel sportief spelen op een gelijkwaardig speelveld. En vooral ondernemers die op dat speelveld niet meer nemen dan ze kunnen (terug)geven.
De vraag is of je jezelf ondernemer mag noemen als egoïsme ongezond wordt. Ben je dan óndernemer of bóven-matig-nemer?
Ik wil mijn bal terug.
De vraag is of je jezelf ondernemer mag noemen als egoïsme ongezond wordt